WYBÓR METODY BADAŃ NDT, A CZYNNIK MATERIAŁOWY

Kontrola stanu technicznego obiektów budowlanych, konstrukcji, instalacji czy maszyn pozwala na wychwycenie procesów prowadzących do skrócenia ich czasu eksploatacji, a nierzadko kosztownej awarii. Sposobem na określenie stopnia zmian jest sprawdzenie, czy wykorzystany materiał nie ma wad powstałych podczas produkcji, ani defektów wywołanych jego użytkowaniem. Najkorzystniejsze jest przeprowadzanie badań NDT, które są w stanie dostarczyć potrzebnych informacji bez konieczności ingerencji w badaną strukturę.

Co można wychwycić dzięki badaniom NDT?

Za pomocą badań nieniszczących można wykryć różne wady i nieciągłości materiału. Znajdowane w ten sposób mogą być rozmaite niedociągnięcia produkcyjne np. związane z wykonywanymi spawami lub powstałe przy odlewaniu albo obróbce plastycznej – kuciu bądź walcowaniu. W zależności od użytej metody można zweryfikować rozmiar uszkodzenia, jego położenie, a także określić ich cechy fizyczne oraz rodzaj – m.in. pęknięcia, rozwarstwienia, nierówności lub wtrącenia materiałów obcych.

Jak dobiera się metodę badań NDT?

Wybór metody badań nieniszczących jest uzależniony od wielu czynników związanych z wielkością, budową i właściwościami elementów, które mają być kontrolowane. Znaczenie ma możliwe umiejscowienie poszukiwanych uszkodzeń lub wad – w przypadku, gdy znajdują się one na zewnętrznych warstwach materiału, użyte mogą być metody powierzchniowe np. penetracyjne lub magnetyczno-proszkowe. Jeśli chodzi o wybór metody powierzchniowej NDT a rodzaj materiału, metodę penetracyjną stosujemy w badaniach materiałów ferromagnetycznych, nieferromagnetycznych i niemetalicznych. Badania magnetyczno-proszkowe w kontroli materiałów ferromagnetycznych.

Do sprawdzania struktur położonych głębiej lepiej nadają się metody ultradźwiękowe. Wszechstronność zapewniają metody radiograficzne, które mogą wykrywać nawet bardzo drobne niezgodności, jak np. pęcherze w złączach spawanych.